ಈ ಬದುಕಿನ ಹಲವು ಆಯಾಮಗಳಂತೆ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೂ ಎರಡು ಮುಖ. ಸಫಲ ಪ್ರೇಮದಲಿ ಬರೀ ಸುಖವೇ ತುಂಬಿರುವಂತೆ, ವಿಫಲ ಪ್ರೇಮದಲ್ಲೂ ನೋವಿನ ಸಿಹಿ! ವಿಫಲ ಪ್ರೇಮದ ನೋವು, ಹತಾಶೆ, ಸಂಕಟ ಇದಾವುದನ್ನು ಅನುಭವಿಸದೆ ಸಾಯುವದು, ಮಲೆನಾಡಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಮಳೆ ನೋಡದ ನಿರ್ಭಾಗ್ಯ ಸ್ಥಿತಿ!!
ಪ್ರತಿ ವಿಫಲ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೂ ತನ್ನದೇ ಆದ ನೆನಪು, ಗಂಧ, ಬೆವರು, ನೋವು, ಯಾತನೆ, ಮುರಿದು ಹೋದ ಮನಸಿನ ನರಳಿಗೆ, ಸಮಾಧಿ ಸೇರಿದ ಕನಸಿನ ಕನವರಿಕೆ, ನಡೆದು ಹೋದ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು, ನಕ್ಕ ನಗೆಗಳ ಲೆಕ್ಕ, ಒಂದು ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಒಂದು ವಂಚನೆ ಎಲ್ಲ ಇರುತ್ತೆ.
ಅದೊಂದು ಮಧುರ ಯಾತನೆಯ ಅನುಭೂತಿ. ಆ ನೋವಿನಲ್ಲೂ ಒಂದು ಸುಖ! ಆ ವಿಷಾಧಕ್ಕೂ ಒಂದು ಘನತೆ!! ಆ ನರಳಿಕೆಗೂ ಒಂದು ಸಾರ್ಥಕತೆ!!! ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸದೇ ಸಾಯುವದು ಹೀನಾಯ!!! ಅದಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲವೇ ಜಯಂತ್ ಬರೆದದ್ದು "ಮಧುರ ಯಾತನೆ..."!
ಪ್ರತಿ ಮನುಷ್ಯನು ಪ್ರೀತಿಸಬೇಕು! ಜೀವನದ ಕೊನೆ ಕ್ಷಣದವರೆಗೂ ಮೆಲಕು ಹಾಕುತ್ತಾ ಒಂದು ಸುಮಧುರ ಯಾತನೆ ಅನುಭವಿಸಲು ಒಂದು ವಿಫಲ ಪ್ರೇಮ ಅವನೊಳಗಿರಬೇಕು!!!
ಸ್ಫೂರ್ತಿ : ಜೋಗಿ
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ