ಗುರುವಾರ, ಆಗಸ್ಟ್ 12, 2010

ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ

ಒಹ್! ಗೆಳತಿ

ಸ್ನೇಹಕ್ಕೊಂದು ಸವಿಯಾಗಿ ಬಂದವಳು! ಮನದಾಳದ ಪ್ರೀತಿಗೊಂದು ಕಾರಣ ಮಾತ್ರವಾಗಿರದೇ ಅದನ್ನು ಉಳಿಸಿ ಬೆಳೆಸಿದವಳು ನೀನು!!

ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗಿನ ಕೆಲವೇ ಘಳಿಗೆಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿದೆ ಎಂದರೆ ದೂರವಿದ್ದರೂ ಮನಸು ಯಾವಾಗಲೂ ಆರ್ದ್ರ, ನಿನ್ನ ಸಿಹಿ ನೆನಪುಗಳಿಂದ, ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಕನಸುಗಳಿಂದ. ಮತ್ತದೇ ಸಂಜೆ, ಅದೇ ಬೆಟ್ಟ, ಅದೇ ಬಂಡೆಯ ಸುತ್ತಲೇ ಮನಸು ಹರಿಯುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಒಂದು ಕ್ಷಣವನ್ನು ಕೊಟ್ಟ ನಿನಗೊಂದು ಸವಿ ಮುತ್ತಿನ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್! ರಾತ್ರಿಯ ಪ್ರೀತಿಯ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೂ ನಿನ್ನದೊಂದು ಸಣ್ಣ ಕನವರಿಕೆ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ.

ದಿನದ ಬೆಳಗಿನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ದನಿಯ ಕೇಳುತ್ತ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮುಸುಕಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ನಿದ್ದೆಯ ತುಣುಕುಗಳನ್ನು ಆಸೆಯಿಂದ ಕದಿಯುತ್ತೇನೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅರಳಿರುವ ಪ್ರೀತಿಯ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಮರೆಯದೆ ಎತ್ತಿಡುತ್ತೇನೆ, ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಗೂಡಿನಲ್ಲಿ! ಇಷ್ಟದ ಹಾಡು, ಸಂಜೆಯ ಸೂರ್ಯ, ಕಡಲ ದಂಡೆ ಇವೆಲ್ಲದರ ಹೊರತಾಗಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪು!! ಆಹ್...ಈ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಸೋಲದೆ ಇರಲಾರೆ.


ನನಗೆ ನೀನೆಷ್ಟು ಇಷ್ಟ ಅಂತ ಪ್ರತೀ ಸಾರಿ ನನಗೆ ನಾನೇ ಕೇಳಿಕೊಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಲೇ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಅಷ್ಟಾಗಿಯೂ ಅಸಲಿಗೆ ನೀನೇಕೆ ಇಷ್ಟ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಯೋಚಿಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹ, ನಿನ್ನ ನಗು, ನಿನ್ನ ಮಾತು, ನಿನ್ನ ಸಿಟ್ಟು, ನಿನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ನಿನ್ನ ಸೌಮ್ಯತೆ, ಸರಳತೆ ಹೀಗೆ ಏನೆಲ್ಲ ಕಾರಣಗಳು ಕಂಡರೂ ಅವೆಲ್ಲ ನೆಪ ಮಾತ್ರ. ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಲು ನನಗೆ ಕಾರಣಗಳೇ ಇಲ್ಲ, ಅವು ಬೇಕಾಗಿಯೂ ಇಲ್ಲ.


ಯೋಚಿಸಿದಷ್ಟೂ ಗೊಂದಲ

ಪ್ರೀತಿ ಇದೇನಾ
ಈ ಬದುಕಿಗೆ ನೀನೆ ಏಕೆ ಬೇಕು
ನಿನ್ನಂಥವಳಿದ್ದರೆ ಸಾಕಿತ್ತು..ಅಲ್ಲಾ

ನಾಳಿನ ಬದುಕಿಗೊಂದು ಕನಸಾಗಿ ಬಂದವಳು ನೀನು. ಒಂಟಿತನದ ನೀರಸ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಜೊತೆಯಾಗಿ ನಿಂತವಳು. ನನ್ನ ಹುಚ್ಚು ಕಲ್ಪನೆಗೆ ಅರ್ಥ ಕೊಟ್ಟವಳು. ನನ್ನ ನೋವಿಗೆ ಕಣ್ಣೀರಾದವಳು. ನೀನೆ ಅಲ್ಲವೆ ನನ್ನೆಲ್ಲ ಹಠವನ್ನು ಗೆದ್ದವಳು. ಬಾಳಿನುದ್ದಕ್ಕೂ ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಇರಲೇಬೇಕೆಂಬ ಹೆಬ್ಬಯಕೆ ದಿನವೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ. ಜೀವನದ ಕೊನೆಯ ಘಳಿಗೆ ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಇರಲೆಂದು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ.

ನಿನ್ನೊಲವ ಆಸರೆಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಇಂದೆನ್ನ

ಕನಸೆಲ್ಲ ತುಂಬಿಹೆನು ಬಲು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ
ಸಿಹಿ ಇರಲಿ ಕಹಿ ಬರಲಿ ನಾನಿರುವೆ,
ನಿನ್ನ ಜೊತೆಯಿರಲಿ ಉಸಿರಿರುವವರೆಗೆ

ಈ ಜೀವನವನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದು ಕಡಿಮೆ, ಪಡೆದಿದ್ದೆ ಜಾಸ್ತಿ. ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೊಂದು ಪ್ರೀತಿಯ ನಮನ.

ಅವಳು

ಒದ್ದೆ ಪಾದಗಳ ಹೆಜ್ಜೆ ಜಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯಹೊರಟವಳು
ಕಾರಿರುಳ ಬಾನಿನಲಿ ಚಂದಿರನ ಹುಡುಕಿದಳು
ನದಿಯಲ್ಲದವಳು ಎಲೆಯಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಮಳೆಹನಿಯಂಥವಳು
ಕಡಲ ಸೇರಲು ಹೊರಟಳು.
ದನಿಯಿಲ್ಲದವಳು ಮೌನಿ ಶಿಲೆಯಂಥವಳು
ಎದೆರಾಗವಾಗಲವಣಿಸಿದಳು.
ಬಾನಲ್ಲಿ ರವಿ ಜಾರಿದಾಗ ಕವಿದ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯಂಥವಳು
ಎಣ್ಣೆಯಾರಿದ ಹಣತೆಯನು ಕಣ್ಬೆಳಕಿನಲಿ ಬೆಳಗುವವನಿಗಾಗಿ ಕಾದಳು...

ಮಂಗಳವಾರ, ಆಗಸ್ಟ್ 10, 2010

ಕೊನೆಯ ಪತ್ರ!!!


ಮುನಿಸಿನ ಹುಡುಗೀ,
ನಿನಗೊಂದು ಕೊನೆಯ ಪತ್ರ. ನಿನ್ನನ್ನು ಮರೆಯುವ ಮುನ್ನ, ನಿನಗೆ ಮರೆವಾಗುವ ಮುನ್ನ ಒಂದಷ್ಟು ಸಾಲು. ಒಂದಷ್ಟು ಮಾತು. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸುಮಧುರ-ಸುಂದರ ಡಿಫೀಟು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಿನ್ನನ್ನು ಎಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸಿದೆನೆಂದರೆ ಈ ಡಿಫೀಟು ಗ್ರೇಟೆ ಅನಿಸುತಿದೆ. ನೀನು ಗೆದ್ದ ಗೆಲುವಿಗೊಂದು ಕಂಗ್ರಾಟ್ಸ್. ನನ್ನ ಸೋತ ಸೋಲಿಗೊಂದು ಹಾಟ್ಸ್ ಆಫ್.ನಂಗೆ ನೀನು ದಕ್ಕಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಒಂದು ಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ನೋವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಿನ್ನನ್ನು ನಾನು ಎಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸಿದೆ ಅಂತ ಹೇಳಲೇ ಆಗಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ? ಅದು ನೋವು ಕೊಡುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಗೆಳತೀ, ನಿನ್ನೆದುರು ನಿಂತು ಸೋಲುವ ಈ ಸೋಲೂ ಅದ್ಭುತವಾದದ್ದೇ. ನನಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನೆನಪಿದೆ. ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲು ನಿನ್ನ ನೋಡಿದಾಗಿನಿಂದ, ಕಟ್ಟ ಕಡೆಯ ದಿನ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನಿರಾಕರಣೆ ಎದ್ದು ಬಂದ ಘಳಿಗೆಯ ತನಕ. ಯಾವುದನ್ನೂ ಮರೆತಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದೆ, ಆರಾಧಿಸಿದೆ, ಸನಿಹಕ್ಕೆ ಬಂದೆ, ಸುಮ್ಮನೆ ಬೆನ್ನತ್ತಿದೆ, ಬೊಗಸೆಯೊಡ್ಡಿ ಬೇಡಿದೆ, ಅಂಗಲಾಚಿದೆ, ಗೊಗೆರೆದೆ, ಹಠ ಮಾಡಿದೆ, ಅತ್ತೆ! ಆದರೆ ನೀನು, ನಿನ್ನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ, ಭಕ್ತಿ, ಉಪವಾಸ, ನಿಷ್ಠೆ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಸಂಬಂಧ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಎದುರಿಗೆ ತಂದಿಟ್ಟ ಪ್ರಸಾದವನ್ನೂ ಮುಟ್ಟದಂತೆ ಕುಳಿತು ಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾನಲ್ಲ ಭಗವಂತ? ಹಾಗಿದ್ದೆ. ಇವತ್ತು ಸುಮ್ಮನೆ ಕೈ ಚೆಲ್ಲಿ ವಿದಾಯ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಸುಧೀರ್ಘ ಕನಸಿದು. ಇವತ್ತು ಗೋರಿಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಚರಮಗೀತೆ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ!!
ನಿನಗೋಸ್ಕರ ನಾನು ಏನೇನು ಮಾಡಿದೆ ಅಂತ ಪಟ್ಟಿ ಕೊಡಲಾರೆ. ಒಂದೇ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾ? ಇದ್ದ ನೂರು ವರ್ಷಗಳ ಬೊಗಸೆಯಿಂದ ಅನಾಮತ್ತು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳನ್ನೆತ್ತಿ ತಂದು ನಿನ್ನ ಪಾದಗಳ ಮೇಲೆ ಸುರಿದು ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಂತೇ!! ಹೌದು ನಿನಿದ್ದ ಎರಡು ವರ್ಷ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಏನನ್ನು ಮಾಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಕಾಲ ಉರುಳಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕಾಲ ನನ್ನನ್ನು ಕೊಂದಿತಾ? ನಾನು ಕಾಲವನ್ನು ಕೊಂದೆನಾ? ಅಥವಾ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಕೊಂದು ನೀನು ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕೆಯಾ?
ಈಗ ಯೋಚಿಸಿ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ. ತುಂಬಾ ಸುಂದರಳಾದ, ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆಯವಳಾದ ಹಾಗೂ ತುಂಬಾ ಮುಗ್ದಳಾಗಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳನ್ನು ಇಷ್ಟು ದಿನ, ಇಷ್ಟು ತಿಂಗಳು, ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಹೀಗೆ ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದೆ ಎಂಬ ಹೆಮ್ಮೆಯೊಂದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಕಡೆ ತನಕ ಇರುತ್ತದೆ.
ನೀನು ಕೊಟ್ಟ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಕನಸಿಗೆ, ಸಾಂಗತ್ಯಕ್ಕೆ, ಬಿಸುಪಿಗೆ, ಕಸುವಿಗೆ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಹೇಳುತ್ತಾ...
ಕೊನೆಯ ಪತ್ರ ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
bye.

ಭಾನುವಾರ, ಆಗಸ್ಟ್ 08, 2010

ಒಂದು ಪ್ರೇಮ ಪರ್ವ

ಬನಶಂಕರಿಯ ಗಿಜಿಗುಡುವ
ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನಲ್ಲೊಂದು
ಅಪರೂಪದ ಪ್ರೇಮ ಪಲ್ಲವಿ
ಅವಳು ಆಕಾಶದಿಂದ ಉದುರಿ ಬಿದ್ದ
ಮಳೆಹನಿಯಂತವಳು
ಅವನು ಸಿಕ್ಕ ಮಳೆ ಹನಿಯನ್ನು
ಮುತ್ತಾಗಿಸುವ ಚಿಪ್ಪಿನಂತವನು
ಅವನು ಮೌನ
ಅವಳು ಶಬ್ದ
ಇಬ್ಬರ ಸಂಗ ಲಯಬದ್ದ.