ಸೋಮವಾರ, ಏಪ್ರಿಲ್ 12, 2010

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸೋದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ...


ಇನ್ಯಾವತ್ತೂ ನಿನ್ನ ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಾರದೆಂದು ಅವಡುಗಚ್ಚಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ನೀನು ನೆನಪಾದ ತಕ್ಷಣ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮೂಡುವ ಒಂದಷ್ಟು ಹನಿಗಳನ್ನು ನನಗೇ ಕಾಣದಂತೆ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ನಿನ್ನ ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ನನ್ನ ಅಸಹಾಯಕತೆಗೆ ನಾನೇ ಬೇಸರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನಿಷ್ಟದ ಹಾಡನ್ನ ಯಾವತ್ತೂ ಗುನಿಗಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ತಿಂದ ವೆಜ್ ಕುರ್ಮಾ,ಗೋಲಗುಪ್ಪೆ, ಪಾನಿಪುರಿ ಯಾವುದನ್ನೂ ತಿಂದೆ ಇಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ನೋಡಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಎಷ್ಟೋ ಸಿನಿಮಾಗಳನ್ನ ನೋಡೇ ಇಲ್ಲ. ಇದಾವುದನ್ನು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಾರದು ಎಂದುಕೊಂಡರೂ ನನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗ್ತಿಲ್ಲ. ಇದೇನಾ ಪ್ರೀತಿ?
ಕಾರಣವೇ ಇಲ್ಲದೆ ಇಷ್ಟವಾದವಳು ನೀನು. ಅಸಲು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸೋದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹೌದು ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಕಾರಣವೇ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಅದು ಬೆಳದಿಂಗಳಿನಂತೆ! ತನ್ನ ಅನನ್ಯವಾದ ಹಾಲು ಬಿಳುಪನ್ನ ಹರಡುವದೊಂದೇ ಕೆಲಸ. ಯಾವುದರ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಬೆಳಕು ಹರಡುತ್ತಿದೆ? ಕಲ್ಲು, ಮುಳ್ಳು, ಬೆಟ್ಟ, ಗುಡ್ಡ, ನದಿ, ತೊರೆ ಉಹುಂ ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ!! ಅದು ಎಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದರೂ ಕಳವಳ, ಗೊಂದಲ ಯಾವುದು ಇಲ್ಲ. ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಮಾತ್ರ ಕಾಡು ಬೆಳದಿಂಗಳಾಯಿತೇ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ!

ಬಣ್ಣ ಬದಲಿಸುವ ಹುಡುಗ - ಹುಡುಗಿಯರ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಪ್ರೀತಿಸುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಯಾವತ್ತೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿಲ್ಲ!!! ನಿನ್ನ ಚಂಚಲ ಮನಸು, ಹಸಿ ಹಸಿ ಸುಳ್ಳು ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ... ಇನ್ನೂ ಕೂಡ ಇಷ್ಟೇ ಇಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ಉಳಿದಿಕೊಂಡಿದೆ. ಅದು ಹೆಮ್ಮರವೂ ಆಗಬಹುದು. ನನ್ನ ಸ್ವಾಭಿಮಾನವನ್ನೆಲ್ಲ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅಡವಿಟ್ಟು ನೀನು ಬೇಕೇ ಬೇಕೆಂದು ಕೊನೆ ಸಲ ಕೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ!!! ಪ್ಲೀಸ್ ಒಂದೇ ಒಂದು ಸಲ ತಿರುಗಿ ಬಂದು ಬಿಡು ನಾವು ತಿನ್ನೋ ಪಾನಿಪುರಿ, ಗೋಲಗುಪ್ಪೆ ಕಾಯ್ತಾ ಇವೆ!!! ಇನ್ನೆಂದೂ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗದ ಹಾಗೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡೇ ಬದುಕಿ ಬಿಡ್ತೀನಿ ಇರುವಷ್ಟು ಕಾಲ.

ನಿನ್ನ ನೆನಪನ್ನೇ ಉಸಿರಾಡಿಕೊಂಡಿರುವ ನಾನೇ..

1 ಕಾಮೆಂಟ್‌: