"ಭಲೇ ಭಲೇ ಚಂದದ ಚಂದುಳ್ಳಿ ಹೆಣ್ಣು ನೀನು
ಮಿಂಚು ಕೂಡಾ ನಾಚುವ ಮಿಂಚಿನ ಬಳ್ಳಿ ನೀನು"
ಯಾವ ದಿವ್ಯಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕಲ್ಯಾಣ ಲೇಖನಿಯಿಂದ ಮೂಡಿ ಬಂತೋ ಈ ಅದ್ಭುತ ಹಾಡು. ಕೇಳಿದ ಮರುಕ್ಷಣದಿಂದ ಇಷ್ಟವಾಯ್ತು. ಇದು ನನ್ನ ಅನುಗಾಲದ ಸಂಗಾತಿ, ಪ್ರತಿದಿನದ ಸ್ವಗತ. ಈ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿರುವಂತಹ ಒಬ್ಬ ಚಂದುಳ್ಳಿ ಚಲುವೆ ನನ್ನ ಬಾಳಲ್ಲೂ ಬರುತ್ತಾಳೆ ಎಂಬ ಅದಮ್ಯ ನಂಬುಗೆಯಿಂದ ಬದುಕಿದ್ದೆ.
ನನ್ನ ನಂಬಿಕೆ ಸುಳ್ಳು ಮಾಡದೇ ಬಿರು ಬೇಸಿಗೆಯಲಿ ಬಂದ ಸಂಜೆ ಮಳೆಯಂತೆ ಆ ದೇವತೆ ನಡೆದು ಬಂದಳು. ನಂತರದ ದಿನಗಳು 'ಜಸ್ಟ್ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಕಿಚ್ಚು ಹಚ್ಚೆಂದ ಸರ್ವಜ್ಞ'.
ಪ್ರತಿ ಸಾಲಲ್ಲೂ ಇಣುಕೋ ಅಕ್ಷರ ಅವಳೇ...
ನಿಜಕ್ಕೂ ತನ್ನ ಕಣ್ಣ ಬೆಳಕಿನಿಂದಲೇ ನನ್ನ ಬಾಳನ್ನು ಬೆಳಗುತ್ತಾ, ನಸು ನಗುತ್ತಾ, ಗದರಿಸುತ್ತಾ, ಲಾಲಿಸುತ್ತಾ, ಪಾಲಿಸುತ್ತಾ ತಂಪು ತಂಗಾಳಿಯಂತೆ ನಾನು ಈ ಲೋಕವೇ ಮರೆತು ಹೋಗೋವಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸಿದಳು. ಆದರೆ ಯಾವುದೋ ವಿಷ ಘಳಿಗೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಇವತ್ತು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಮಾಡಿದೆ. ಏನಾದರೂ ಈ ಹಾಡು ಎಲ್ಲಿ,ಯಾವಾಗ,ಹೇಗೆ ಕೇಳಿದರೂ ನನ್ನ ನೆನಪಿನ ಸುರುಳಿ ಆ ಎರಡು ವರ್ಷದ ಅದ್ಭುತ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
"ಎಲ್ಲ ಶಿಲ್ಪಗಳಿಗೂ ಒಂದೊಂದು ಹಿಂದಿನ ಕಥೆಯಿದೆ
ನನ್ನ ಶಿಲ್ಪ ಚಲುವೆ ಇವಳ ಮುಂದೆನ್ನ ಬದುಕಿದೆ"
ಈ ಬದುಕು ಪೂರ್ತಿ ಅವಳ ಸರಿಗಮ, ತಕಧಿಮಿಗಳಲೇ ಕಳೆದು ಬಿಡುವ ದಿವ್ಯ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ.
ನಿಜ, ಒಂದು ಹಾಡಿಗೆ ಸಂತೋಷದ ಜೊತೆಗೆ ವಿಷಾಧವನ್ನೂ ಕೈ ಹಿಡಿದು ತರುವ ಶಕ್ತಿ ಇರುತ್ತದೆ.
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ